FOTOGRAFIE l expositie James Kerwin

Mijn nieuwste serie “Onbewoond” is een lopend project dat ongeveer vier jaar in beslag zal nemen, vanwege de vertraging van de wereld door de wereldwijde pandemie. De meeste van de afbeeldingen die tijdens de expositie te zien zijn, zijn gemaakt in Kolmanskop, Namibië.

Ik wilde al een tijdje een reeks spooksteden fotograferen, deze vaak over het hoofd geziene plaatsen bevinden zich in zeer contrasterende omgevingen. Sommige zijn kleine bergdorpjes in het Italiaanse zuiden, andere enorme kolonies op het land op zee, of misschien overwoekerde vissersdorpjes op Chinese eilanden. Dan zijn er spooksteden verborgen in de woestijnen, zoals Kolmanskop in Namibië.

Op een avond in 1908 was een Namibische spoorwegarbeider, Zacherias Lewala genaamd, de spoorrails aan het scheppen van de kruipende zandduinen toen hij iets zag schijnen in het lage licht. Lewala’s Duitse werkgever identificeerde ze voor wat ze waren: diamanten. Lewala werd niet betaald of beloond voor zijn vondst.

Al snel daalden hordes goudzoekers neer op het gebied. Tegen 1912 was er een stad ontstaan die een miljoen karaat per jaar produceerde, of 11,7 procent van de totale diamantproductie in de wereld. Dit is een van de voormalige arbeiderswoningen die nu verborgen is aan de achterkant van de stad, sommige huizen in de buurt zijn ontoegankelijk.

De rijke Kolmanskop werd een bron van luxe in de dorre woestijn. Er was een slager, een bakker, een postkantoor en een ijsfabriek; het zoete water werd per spoor naar het gebied gebracht vanuit een nabijgelegen ondergrondse put. Met dagelijks verse leveringen aan huizen in de vorm van diepvriesblokken.

Mensen werden van de ene op de andere dag rijk door simpelweg diamanten van de woestijnbodem te plukken, maar de Duitse autoriteiten wilden meer controle over de ongelooflijke rijkdommen. Ze braken hard toe en verklaarden een uitgestrekt gebied van Namibië tot Sperrgebiet, of beperkte zone. Tegenwoordig bezoeken maar liefst 35.000 toeristen de plek elk jaar en brengen ze geld naar de nabijgelegen kustplaats Lüderitz. Er zijn drie mogelijke vergunningen die je kunt kopen die toegang geven tot de stad.

In 1956 werd Kolmanskop volledig verlaten. De duinen die ooit over de spoorlijnen rolden, barsten nu door de deuren van de spookstad en door de ramen van huizen naar binnen en vullen de kamers met zandbanken.

De tijd heeft echt invloed op de vangsten in Kolmansop. Felgekleurd behang dat van de muren afbladdert, vervallen huizen die nu overstroomd zijn in glooiende zandbanken en bijgebouwen die in verval zijn geraakt. Ik heb in februari 2019 meer dan vier ochtenden bezocht met als doel een degelijke selectie afbeeldingen te maken om van te bewerken.